Dnia 14.02.2017 r. nasza szkołę odwiedził teatr lalek „KRAKUS”, który przyjechał do nas ze spektaklem „Przydrożna kapliczka” zrealizowanym na podstawie utworu „Gość oczekiwany”
Zofii Kossak – Szczuckiej. Głosu dla lalek udzielili aktorzy teatru „BAGATELA”.
To historia ubogiego, ale uczciwego szewca oraz bogatego, lecz zarazem chciwego młynarza. Do każdego z nich przychodzi Jezus, niestety nie jako ów gość oczekiwany, na którego pomoc liczą - szewc w swojej biedzie i zagrożonym bycie rodziny i młynarz, z nadzieją na pomnożenie majątku. Oczekując kogoś wyjątkowego, nie rozpoznają w biedakach pukających do ich drzwi Boga. Szewc jednak w swojej prostocie i szczerości udziela gościny zmęczonemu drogą starcowi. Młynarz natomiast, opętany żądzą zysku, odpędza błagającą go o schronienie sierotę. Bezinteresowność i szczerość szewca zostaje nagrodzona, zaś chciwość i pycha młynarza ukarana.
Spektakl przypomniał nam o nam o najważniejszym powołaniu człowieka, którym jest umiejętność dzielenia się z innymi, niesienie im pomocy w potrzebie oraz okazywanie szacunku i zrozumienia
na co dzień. Była to ciekawa lekcja o pokorze i miłosierdziu, gdzie świat wartości materialnych
zderza się z duchowym.
Całość zwieńczało przesłanie utworu zawarte w słowach Jana Pawła II: „Człowiek jest wielki,
nie przez to, co ma, nie przez to, kim jest, lecz przez to, czym dzieli się z innymi”.
Zofii Kossak – Szczuckiej. Głosu dla lalek udzielili aktorzy teatru „BAGATELA”.
To historia ubogiego, ale uczciwego szewca oraz bogatego, lecz zarazem chciwego młynarza. Do każdego z nich przychodzi Jezus, niestety nie jako ów gość oczekiwany, na którego pomoc liczą - szewc w swojej biedzie i zagrożonym bycie rodziny i młynarz, z nadzieją na pomnożenie majątku. Oczekując kogoś wyjątkowego, nie rozpoznają w biedakach pukających do ich drzwi Boga. Szewc jednak w swojej prostocie i szczerości udziela gościny zmęczonemu drogą starcowi. Młynarz natomiast, opętany żądzą zysku, odpędza błagającą go o schronienie sierotę. Bezinteresowność i szczerość szewca zostaje nagrodzona, zaś chciwość i pycha młynarza ukarana.
Spektakl przypomniał nam o nam o najważniejszym powołaniu człowieka, którym jest umiejętność dzielenia się z innymi, niesienie im pomocy w potrzebie oraz okazywanie szacunku i zrozumienia
na co dzień. Była to ciekawa lekcja o pokorze i miłosierdziu, gdzie świat wartości materialnych
zderza się z duchowym.
Całość zwieńczało przesłanie utworu zawarte w słowach Jana Pawła II: „Człowiek jest wielki,
nie przez to, co ma, nie przez to, kim jest, lecz przez to, czym dzieli się z innymi”.